Na ruim 20 km fietsen, komen we in het eerste echte dorpje en daar blijkt net de school te zijn uitgegaan. Gemoedelijk lopen de kinderen (in uniform) huiswaarts. Soms onder een paraplu, ter bescherming tegen de zon. Ze zijn allemaal wel nieuwsgierig en beginnen wat te giebelen maar “hello, hello” schreeuwen ze zeker niet. Na een “sabaidee” van onze kant komt er toch wel reactie.
De kinderen die verder weg wonen gaan op de fiets. Er zit er 1 op het zadel en de ander zit achterop. Bijna alle fietsen zijn dan ook niet voorzien van een bagagedrager maar een soort brommerzadeltje achterop. En kijk maar eens goed hoe ze fietsen …
Wat een stilte! Hier geen getoeter maar slechts wat scooters die je inhalen.
Langs de weg staan zo nu en dan huizen met kraampjes er voor of zoals hier gewoon kraampjes aan de weg.
Het stuwmeer met de vele bomen erin.
Het laatste gedeelte in Laos hadden we de wind in de rug. Alle reden om een vlieger te fabriceren. Aan het uiteinde van de stok maakten we “draden” van een plastic zak en deze wapperden fanatiek.
De wind waaide zo hard dat we de helm hebben opgedaan (de petjes vlogen van ons hoofd). De wind kwam soms onverwacht van opzij (en wel zo hard dat we flink moesten tegensturen), we zagen zelfs een scooter met bestuurder al rijdend omwaaien.