De dag van vertrek was het tijd voor de wekelijkse muggenvernietiging en werden we verzocht nog even binnen te blijven.
Onze fietskoffers hebben we naar een opslag/depot gebracht en wij hadden zin in onze eerste fietsetappes op Bali.
In de garage van het hotel (lekker in de schaduw) pakken we onze fietsen op. We hebben afscheid genomen van Evan, het Australische vriendje, en zijn moeder. Toen nog niet wetende dat we 2 dagen later terug zouden keren naar dit hotel. Daarover later meer.
15 Km buiten Denpasar kunnen we van de hoofdweg af en gaan we de binnenweggetjes op. Het uitzicht op de rijstterrassen is fenomenaal, de drukte op de weg vereist (bij gebrek aan een vluchtstrook) echter teveel concentratie om echt te genieten.
Veel warungs (=restaurantjes) en toko’s (=winkeltjes) waren gesloten vanwege een feestdag. Op straat zagen we dan ook veel Balinezen in traditionele kleding, gepaard met muziek en offeringen voor in de tempel.
!KRAK! De kies van Leonie kapot. Een “pinnetje” van de wortelkanaalbehandeling was zelfs zichtbaar. !ZUCHT! Hoe nu verder? We hadden namelijk al enkele hotels vooruit geboekt en niet alle konden we kostenloos annuleren.
‘s Avonds hebben we besloten de volgende dag de terugtocht te aanvaarden. We zaten nu immers nog wel het dichtst bij de betere tandartsen. Aangezien we nog niet wisten hoe erg het was (slechts vullen, kroon of erger … trekken), leek dit de beste oplossing. Onderweg zagen we nog dit groepje vrouwen.
Voordat we terug naar ons hotel gingen om in te checken, fietsten we al langs diverse Dental Clinics. Alle 3 waren voor die dag en de volgende dagen vol … De moed zonk Leonie behoorlijk in de schoenen. Ze is namelijk echt geen fan van de tandarts. In ons hotel bleek Toni (moeder van Evan) ieder half jaar zelf in Bali naar de tandarts te gaan. Haar tandarts gebeld, snel gedoucht, bij Jimmy achterop de scooter en ruim 2 uur na inchecken was Leonie een flinke vulling rijker. Verwacht geen gelikte praktijk (zie foto met Jimmy), maar binnen was het modern en schoon genoeg. Tevens erg fijn dat de tandarts goed Engels sprak. Pfff, wat een dag. De jongens blij om nog langer met Evan te kunnen spelen, Leonie blij met de vulling en André…
werd blij toen we twee dagen later een goede taxi voor de twee tandems hadden geregeld.
Ze stonden goed gezekerd achterop de pick-up truck.
Onderweg kwamen we weer allerlei moois tegen.
Volop genieten van de stranden tijdens de eerste fietsetappes. Onze route loopt langs de gehele zuidkust van Bali.
Onze bungalow aan de kust had ook nog een zwembad. Heerlijk om zo af te kunnen koelen.
Bij de receptie van het resort stond deze pooltafel. Willem kijkt alvast de kneepjes van het vak van z’n vader af.
Idyllisch, het restaurant van het hotel heeft uitzicht op de zee. Wij eten niet bepaald Indonesisch, maar het is wel echt fietsersvoedsel. Spaghetti! Wel verdiend naar alle pittige klimmetjes aan de zuidkust.
Als we de volgende dag vertrekken, blijkt de school uit te gaan. De scholen beginnen om 07:00 uur en eindigen tussen 10:00 en 11:00 uur. Met dit soort schooltijden zouden wij in Nederland niet staken!
Het contact met de kinderen van de homestay is snel gelegd en er wordt volop gezellig gespeeld.
Iedere ochtend worden er door de Hindoes offers gebracht. Meestal bakjes gevuld met bloemetjes, gekleurde rijst en een wierrookstokje. Volgens een vast ritueel worden deze op diverse plekken neergezet, o.a. bij de entree van het huis / guesthouse / toko en op diverse kleine altaren.